De kogel is door de kerk.

N-VA heeft duidelijk laten weten niet opgezet te zijn met de poging van Di Rupo. Volgens BDW was een neen een eerlijker antwoord dan een tactisch ja. Omtrent tactisch kan ik me nog het een en ander voorstellen, maar een ja? Neen, als Vlaming die verkozen is door een Vlaams publiek zou het ronduit verraad aan zijn kiezers zijn om op die nota "ja" te antwoorden. Welk ja dan ook.
In het nieuwsblad blijkt BDW trouwens nog tamelijk mild te zijn in zijn commentaar over de nota.
De nota is namelijk ronduit een agressie tegen Vlamingen en Vlaanderen. In een Literatair tijdschrift las ik in de column van de hoofdredacteur onlangs nog een oproep om Walen ook als mensen te bestempelen. Zoals velen uit de linkste elite haalde deze hoofdredacteur terug scherp uit naar de flamingant, die natuurlijk de enige is die voor deze heel impasse heeft gezorgd. Misschien moeten literaire of kunstzinnige tijdschriften zich terug meer gaan bezighouden met waarvoor ze zijn gemaakt, niemand zit namelijk te wachten op hun politieke ideeën die over het algemeen zo links zijn dat je er bijna mee zou lachen omdat ze zo ontroofd zijn van gezond verstand. Wat vele van die tijdschriften vergeten is dat het feit dat er nota bene nog gesproken kan worden van Vlaams in Vlaanderen, te danken is aan Vlaams-Nationalisten. Hadden Walen namelijk hun zin gekregen dan sprak er nu niemand meer Vlaams. Daarom ook dat men vooral moet inzien dat de Revolutie in 1830, die ontstaan is uit ongenoegen omtrent honger, uitgroeide tot een onafhankelijkheidsrevolutie maar dat vooral aan Franstalige zijde!

Maar terug naar de nota van Di Rupo.
Na het lezen vormde zich er een wrange nasmaak in mijn mond die al snel uitgroeide tot ronduit verontwaardiging. Terwijl er uiteraard punten zijn waar ik hem wel kan volgen, zijn die op één hand te tellen.
Terecht meldt BDW dat dit voor de Belgen geen goede zaak is, en in het bijzonder voor de Vlaming. En terecht. Enerzijds zouden de werkende Belgen, met name de middenstand, zich terug het kind van de rekening kunnen voelen, want opnieuw zouden ze een duit in het zakje mogen doen, alsof we nog niet genoeg betalen.
Als je natuurlijk een blanco sheque (zoals Vlaams Belang het zo mooi noemde) wilt uitschrijven aan Brussel is dit natuurlijk niet te verwonderen. Misschien in budgetbeheer gaan mijnheer Di Rupo? Daar zullen ze u leren met geld om te gaan!
Heel zijn "oplossing" rond Brussel en de fasciliteitengemeentes is uiteraard volledig lachwekkend.
Enerzijds is er de splitsing van BHV, iets die in 2007 door het grondwettelijk hof werd veroordeeld, dus met andere woorden, waar een Vlaming niet eens over zou moeten onderhandelingen. De "Splitsing" die Di Rupo echter op het oog heeft is een illusie, een splitsing die sommige Vlamingen die niet dieper kijken tevreden zouden kunnen stellen, maar in wezen geen splitsing is. Meer nog, het zou de verfransing van de fasciliteitengemeentes nog veel beter dienen, meer nog, zou de verfransing van volledig Vlaanderen helpen te bewerkstelligen!
Ook zijn voorgestellingen rond Brussel zijn ronduit schofferend! Alleen al het feit dat hij wilt tornen aan de verplichte tweetaligheid in de hoofdstad van België, dus van Wallonië, maar ook van zijn meerderheid, namelijk Vlaanderen! Een verplichte tweetaligheid die het echter niet voor elkaar heeft gekregen ervoor te zorgen dat ook Brussel steeds feller anti-Vlaams is geworden, en waar zlefs winkels op (inter)nationale polen weigeren zich naar de Vlaming te conformeren, en blijven verharden in hun Franstaligheid!

Neen beste Di Rupo, het is duidelijk dat Milquet je met deze nota heeft willen helpen om zo anti-Vlaams als mogelijk uit de hoek te komen, en nu verwacht je nog dat de Vlaming je zal bedanken voor al je "harde werk"?

Ik weet het, zelfs veel Vlamingen zijn het niet gewend dat Vlamingen voor het eerst in 180 jaar tegen de Franstalige elite durven zeggen: "NEEN!" en het durven blijven zeggen wanneer het onze rechten met voeten wil treden!

Het is namelijk duidelijk net zoals ooit een topman van de CD&V voorspelde; dat ons land onbestuurbaar zou worden, niet door geweld, maar door het feit dat de onenigheid zo groot zou worden dat het nog onmogelijk zou zijn een regering te vormen.
Misschien moeten we daarom de nadruk van de onderhandelingen gaan verleggen; niet langer onderhandelen over de splitsing BHV, maar de splitsing VW: Vlaanderen – Wallonië.